Martijn noemt Finding Our Way Again en The New Monasticism als covers die bij hem bijzonder in de smaak vallen. Beide covers vind ik ook mooi. De combinatie van klassieke kerkbeelden met eigentijdse vormgeving maken deze covers interessant. Opvallend vind ik het kleine lettertype op de cover links. Op internationale boekenbeurzen is me opgevallen dat dit een trend is. Een tijdje geleden moesten covers fel gekleurd en schreeuwerig zijn, met glimmende titels in een groot lettertype. Die trend is doorbroken. Laat maar weten wat je van deze covers vindt – en voel je vrij om ook op onderstaande blog posts te reageren.
VRIJSPRAAK 
um… verzorgd, zelfs iets amerikaans over-gestyleerd (het barnes&noble / starbucks gevoel), maar eerlijk gezegd niet vooruitstrevend of opvallend. als de rechter volledig uit mosaic stukjes gemaakt was, zou ik er erg van onder de indruk zijn geweest 🙂
Tja, what’s in a cover????
Beide boeken ook weer in `split’, is dat ook een trend?
Het idee van deze covers is goed en duizend maal beter dan die van `een kerk die prikkelt’ of `de nieuwe samenzweerders’. Maar toch wel `slicky’, als je het mij vraagt. Het kan overtuigender volgens mij.
Maar al met al krijgen ze van mij het voordeel van de twijfel: een zeventje ofzo…