Niemand kan leven zonder hoop

Boris van der Ham van D66 zet regelmatig een interessant filmpje op YouTube met een vrijzinnige preek. Ik vind het mooi dat deze politicus zo via de media naar buiten treedt en respecteer zijn weldoordachte meningen. In zijn meest recente clip staat hij stil bij het belang van feestdagen voor alle mensen, ook voor atheïsten. “De feestdagen zijn als eilanden van zekerheid in een oceaan van chaos”, zo verkondigt hij. Ik heb hem via Twitter ‘Happy Island Hopping’ toegewenst, maar toch ook een goede Kerst.

Waar vertrouwen we ten diepste op?

We gaan binnenkort aan een nieuw jaar beginnen en we weten niet wat ons nu weer te wachten staat. Ik zag gisteren in de kerstnachtdienst weer wat beelden van het afgelopen jaar op het scherm passeren en was opnieuw onder de indruk van alles wat er op deze kleine blauwe planeet gebeurt. We leven in onzekere, chaotische tijden en worden teruggeworpen op de basis van ons bestaan. De vraag dient zich aan: waar vertrouwen we ten diepste op? Waar grijpen we ons aan vast als het leven turbulent, grillig en onvoorspelbaar is? Ieder mens moet daar zelf antwoorden op vinden.

Hoop en houvast

Ik denk na over de antwoorden die Boris van der Ham gevonden heeft in een boek van een Amerikaans auteur. Moeten we in de chaotische oceaan van dit leven zelf van eilandje naar eilandje spartelen en ondertussen ons hoofd boven water zien te houden? Dat is ook een levensfilosofie. Maar als gelovige wil ik zwemmen in de oceaan van Gods liefde en grijp ik me vast aan dat genadige kruishout dat mij redt van mijn verleden en hoop voor mijn toekomst biedt. Geheimtaal voor veel mensen, ik weet ook niet hoe ik het beter moet formuleren – misschien vind je het zelfs wel totale onzin. Maar mij biedt het meer zekerheid en hoop dan zelfgefabriceerde eilandjes die – als je er dieper over nadenkt – geen enkele basis hebben. Het is niet meer dan een afspraak en elke afspraak, of het nu een wet of een trouwbelofte is, is bij nadere beschouwing niet meer dan inkt op papier – woorden die we zelf betekenis geven maar die feitelijk niets voorstellen en die met hetzelfde gemak vergeten of uitgegumd kunnen worden. Ik schrik van dat wereldbeeld en denk aan de openingszinnen van een veel ouder boek waar ik persoonlijk veel meer hoop en zekerheid aan ontleen:

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Het was in het begin bij God. Alles is erdoor ontstaan en zonder dit is niets ontstaan van wat bestaat. In het Woord was leven en het leven was het licht voor de mensen. Het licht schijnt in de duisternis en de duisternis heeft het niet in haar macht gekregen. Johannes 1:1-6

Uit het niets voortgekomen om in het niets te verdwijnen?

Niemand kan leven zonder hoop. En het is niet gemakkelijk om jezelf in dit leven ‘drijvende te houden’ – en al helemaal niet als je dat zonder God moet doen. Als je niet in God gelooft, dan wens ik je toe dat je op Hem gaat hopen. Ik geloof niet dat we hier ‘zomaar’ ronddobberen. Ik geloof niet dat we ‘uit niets’ zijn voortgekomen en daarin zullen verdwijnen. God is het begin en het einde – dat geloof ik en daar houd ik me aan vast. Boris van der Ham neemt zijn clipjes op in verzorgd Engels. Sta mij toe dat ik hier kies voor de prachtige verwoording die Eugene Peterson gekozen heeft in zijn eigentijdse Engelstalige ‘bijbelvertaling’ The Message:

God knew what he was doing from the very beginning. He decided from the outset to shape the lives of those who love him along the same lines as the life of his Son. The Son stands first in the line of humanity he restored. We see the original and intended shape of our lives there in him. After God made that decision of what his children should be like, he followed it up by calling people by name. After he called them by name, he set them on a solid basis with himself. And then, after getting them established, he stayed with them to the end, gloriously completing what he had begun. Romans 8:28-30 from The Message