Geïnspireerd door de EA-toespraak van Otto de Bruijne kwam een oude belangstelling bij me bovendrijven: de Moderne Devotie. Vrijspraak is niet de plek om uitgebreid in te gaan op dit onderwerp, al zal ik er hier ook nog wel het een en ander over melden. Ik heb daarom een nieuw blog geopend dat ik gemakshalve PoMoDeVo ga noemen. Dit is turbotaal voor Postmoderne Devotie.
Ik dacht werkelijk dat Postmoderne Devotie een originele vondst van mij was, maar na wat googelen kwam ik al gauw de naam van Mink de Vries tegen. Al eerder had ik over deze man gehoord, dit in verband met zijn hertaling van De Navolging van Christus – het wereldberoemde boek van Thomas a Kempis.
De Moderne Devotie wordt nu in één adem genoemd met Geert Groote en Thomas a Kempis, maar deze Middeleeuwse beweging bood ruimte aan veel meer zielen. Groepen navolgers gingen bij elkaar wonen als Zusters des Gemeenen Levens en Broeders des Gemeenen Levens (gemeen in de zin van gedeeld, gemeenschappelijk leven).
We leven niet meer in de Middeleeuwen – al zijn er interessante parallellen te trekken… Er zijn mensen die kiezen voor woongroepen, duurzaamheid, zelfvoorziening en gastvrijheid. Ik vind het prachtig. Maar ik ben een 47-jarige huisvader. Gastvrij wil ik zijn, maar ik ben een brave burger in een rijtjeswoning. Toch verlang ik naar het gemeenschapsleven. Voor mij staan er geen dikke muren tussen gezin, kerk en werk (wel dunne, functionele scheidingswandjes). Ik ben erg mededeelzaam – just try to follow my tweets – en ik houd van God en van de mensen die hij gemaakt heeft. Bloggen en twitteren is voor mij geen manier om mensen te ontlopen, maar juist om hen te ontmoeten. Ik geniet van interactie en communicatie. Geen wonder dat ik uitgever ben geworden!
Wat staat mij voor ogen? Een Postmodern Devoot netwerk in de Lage Landen. Zoiets. Geen nieuwe strenge kloosterorde (vrees niet!) wel een gemeenschappelijke counter culture-levensstijl. De informele bijeenkomst die ik onlangs in Hoofddorp organiseerde was – achteraf bezien – een soort voorvertoning. Samen met mensen uit verschillende plaatsen en kerken genieten van kunst, vriendschap en al het goede dat God ons geeft. Lachen, delen, praten, eten, drinken, denken. Elkaar bemoedigen en opbouwen in het gemeenschappelijk geloof! Niet eerst vragen of iemand wel katholiek of protestant is. Niet eerst proberen iemand een orthodox of vrijzinnig stickertje op te plakken. In elk mens iets van Christus ontmoeten en actief op zoek gaan naar het leven en de overvloed die alleen onze Heer te bieden heeft. Geen leven als calculerende burger! Geen leven als volgevreten en toch nog onverzadigde consument! Nee, een devoot leven – optrekkend met gelijkgestemden – samen in het voetspoor van de Meester, dwars door ons lage land.
Als je dit blog een tijdje volgt, dan heb je gemerkt dat ik eind augustus door Deventer en Zutphen en langs de IJssel heb gezworven met mijn camera. Daar maakte ik ook de foto’s die ik bij dit blogbericht heb geplaatst. Jazeker, linksboven zie je de lucht boven de IJssel! Ik denk dat die omgeving het latent bij mij aanwezige Moderne Devotie-virus opnieuw tot leven heeft gewekt. 😉
Tijdens mijn studie is De Navolging van Christus mijn nachtkastboekje geworden – later kwam daar Oswald Chambers’ My Utmost for His Highest voor in de plaats. Het is dus geen nieuwe bevlieging van mij, maar een herontdekte oude liefde. Ik kocht De Navolging van Christus in september/oktober 1986 voor 10 hele guldens…
Spreekt het je ook aan? “Volg mij na, zoals ik Christus navolg” – zei mijn bijbelse naamgenoot (1Kor.11:1).
Kijk ook even bij Jos Douma hier en hier. En ik vond het heel bijzonder om op de 2e dag van mijn PoMoDeVo blog ook al een reactie te krijgen van Mink de Vries, hertaler van De Navolging van Christus. Kijk zelf maar hier. Ik ga het blog openstellen voor gelijkgestemden. Mail me als je iets bij te dragen hebt! abspoel at gmail dot com
VRIJSPRAAK 
Leuk intiatief, denk ik… Hoewel ik me afvraag of postmoderne devotie en Thomas a Kempis bij elkaar passen. De laatste is met name in trek in zwaar bevindelijk gereformeerde hoek. Ik heb het vroeger ook gelezen, maar kan er echt helemaal niets meer mee. Dit soort boeken werd door de vader gelezen in “Knielen op een bed violen”.
Ik vraag het me ook af, en daarom ga ik het bestuderen. Ik hoop niet dat de indruk gewekt is dat ik “De Navolging van Christus” een gelijke plek geef als de Bijbel. De Bijbel is overigens ook door de vader uit ‘Knielen op een bed violen’ gelezen. 😉
Het gaat mij er om dat we ons verdiepen in onze eigen kerkgeschiedenis. De Moderne Devotie is een vernieuwingsbeweging van voor de Reformatie, dus binnen de katholieke kerk. Die twee elementen vind ik spannend voor onze tijd: wortels in de Lage Landen, openheid naar andere kerkgenootschappen en individuele gelovigen. Ik zoek naar verbinding zonder dat we daarbij onze geloofsinhoud of identiteit hoeven prijs te geven. Lees op PoMoDeVo http://www.postmodernedevotie.wordpress.com wat Otto de Bruijne zei. Dat spreekt mij aan. Maar we moeten er in onze tijd een eigen invulling aan geven die past bij de mensen van vandaag. De Bijbel blijft voor mij altijd het richtsnoer, Christus het Middelpunt.
Hoi Paul,
Ik lees al een tijdje met plezier je weblog. Mooi initiatief, om daarnaast nog een weblog te beginnen over Postmoderne Devotie. Ik ben zelf ook erg bezig met nadenken over wat ‘navolging’ inhoudt. Ik lees nu het boek ‘Volg jij mij’ van Hans van der Lee. Je zult het wel kennen, want door jullie uitgegeven. Een heel aansprekend boek over wat Jezus volgen in deze tijd betekent, met name als het gaat over je geld, je bezit en je maatschappelijke status. Een boek dat je niet zomaar naast je neer legt, letterlijk en figuurlijk. Past dat ook in de postmoderne devotie?
Groeten,
Martine
Dag Martine! Het boek van Hans van der Lee is inderdaad door mij uitgegeven, evenals het meer recente werk “Terug naar onze bestemming”. Het eerste boek gaat vooral over persoonlijke navolging, het tweede over de navolging als volk van God. Zeer aanbevolen.
Er zijn natuurlijk wel lijnen te trekken naar de (post)moderne devotie, want het heeft allemaal met discipelschap en radicale toewijding te maken. Hans en Rietje van der Lee laten in hun eigen leven zien dat zij radicaal willen zijn. Zeer inspirerend!
Ik kan je de boeken van Jos Douma aanraden als je meer op het spoor zit van verinnerlijking, stilte, aanbidding. Deze dingen hebben natuurlijk alles met elkaar te maken. Groet!
Dag Jan en anderen,
even een reactie op het bericht van Jan dat de Navolging van Thomas a Kempis vooral wordt gelezen in zwaar bevindelijke gereformeerde hoek. Ik herken dat niet, de afgelopen maanden heb ik wat mogen vertellen over Thomas a Kempis en Post Moderne Devotie, in aansluiting op mijn hertaling in jonge taal van Thomas a Kempis, in Protestantse kring, Rk Kring, vrijzinnige kring, spirituele kring, bij Jeugd met een Opdracht en bij de wat meer Orthodoxe Protestantse Kerken. Overal valt het boek goed en wordt het gelezen als een leidraad voor het leven in navolging van Christus.Thomas is zelf ook immers niet in een hokje te plaatsen, de ene keer is hij oecumenisch, dan vrijzinnig en dan weer evangelisch. Thomas verbindt juist de diverse stromingen binnen het christendom met elkaar.
Hartelijke groeten, Mink de Vries