Ik maakte deze foto vanmiddag, bewerkte het beeld met Picnik en zette er een tekst in die me vandaag heeft beziggehouden. De woorden zijn afkomstig uit de langste psalm (119) en dit bijbelgedeelte stond vanmorgen centraal in de preek van ds. Wigle Tamboer in de Meerkerk. Het hele gedicht gaat over de richtlijnen die God de mens gegeven heeft – het is daar eigenlijk een lofzang op. Het is geen boodschap die vandaag veel bijval krijgt want (post)moderne mensen laten zich niet graag de wet voorschrijven.
Ook ik zoek vaak mijn eigen weg omdat ik graag wil geloven dat vrijheid betekent dat ik volledig ongebonden moet zijn. Maar mijn vrijheid kan slechts bestaan als ik rekening houd met wat een ander wenst en nodig heeft. In menselijke omgang maken we afspraken en houden we elkaar daar aan. Ik denk dat het in de verticale relatie (tussen de mens en zijn Maker) niet anders is. Het is goed dat we aan wetten en regels gebonden zijn.
Er is een Wet die alle andere, oudere, voorschriften ver overstijgt: de Wet van Liefde. In mijn ogen betekent dit dat we regels en voorschriften niet genadeloos mogen toepassen en elkaar niet voortdurend de maat moeten nemen. Het gaat uiteindelijk om de geest van de wet, de liefdevolle bedoeling die achter alle regels en voorschriften zit. Als je het hart van Gods liefde hoort kloppen door al zijn richtlijnen heen, dan is het niet zwaar om op zijn weg te blijven. Wanneer je ontdekt dat de grenzen die God stelt alleen ons geluk en geestelijke gezondheid ten goede komen, dan worden die woorden van liefde inderdaad ‘zoeter dan honing’ – zoals de psalmdichter het omschrijft.
De oude geboden die de psalmdichter bezingt zijn door Jezus vervuld (vervolmaakt) door de gouden leefregels die hij ons voor dit leven meegegeven heeft en waar ik me – met al mijn tekortkomingen – aan wil houden:
‘Het voornaamste is: “Luister, Israël! De Heer, onze God, is de enige Heer; Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand en met heel uw kracht. Het op een na belangrijkste is dit: “Heb uw naaste lief als uzelf.” Er zijn geen geboden belangrijker dan deze.’ Marcus 12:29-31
VRIJSPRAAK 
Een gedachte over “Zoeter dan honing”